Anna Beniszowa


Anna Beniszowa, znana z aktywności w Szafran-Początkach, urodziła się w 1894 roku w Tychach, a zmarła w 1975 roku w Nowym Sączu. Była to postać, która odegrała istotną rolę w polskiej historii, uczestnicząc w powstań śląskich, a także angażując się w działania na rzecz plebiscytu. Jej działanie w tych kluczowych momentach pokazuje, jak ważne były osobiste zaangażowanie i determinacja w kształtowaniu polskiej tożsamości w obliczu zmieniającej się rzeczywistości politycznej. Działalność Anny Beniszowej jest przykładem wpływu jednostki na większe wydarzenia społeczno-polityczne w Polsce.

Życiorys

Anna Beniszowa przyszła na świat w 1894 roku w Tychach, w rodzinie o ziemiańskich tradycjach. Jej rodzicami byli Emanuel Szafran-Początka oraz Regina de domo Radrańska. W czasie edukacji w szkole średniej w Mikołowie, wprowadzała wśród rówieśniczek ideę polskości, co świadczy o jej patriotycznym nastawieniu. Dom, w którym dorastała, stał się swoistym centrum intelektualnym, gromadzącym przedstawicieli polskiej inteligencji. Wśród gości często gościł Wojciech Korfanty, Władysław Seyda oraz Marian Różański.

W 1918 roku, zostało jej zlecone przez komitet prowadzący, na czele z Pawłem Pośpiechem oraz Janiną Omańkowską, że ma reprezentować powiat bytomskiego w Polskim Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu. Uczestniczyła aktywnie w sekcji szkolnej, co wskazuje na jej zaangażowanie w poprawę sytuacji edukacyjnej. Po powrocie do Tychów, zainicjowała powstanie Towarzystwa Polek – patriotycznej organizacji, która przynależała do Związku Towarzystw Polek, gdzie pełniła rolę przewodniczącej. Równo w 1919 roku, jej koło liczyło już 200 członkiń.

Nie ograniczała się jedynie do pracy społecznej; działała również w lokalnym oddziale Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” oraz w chórze „Harmonia”. Wiosną 1919 roku wstąpiła do Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Brała czynny udział w powstaniach śląskich, pełniąc rolę w służbie sanitarnej Polskiego Czerwonego Krzyża, a w połowie tego samego roku zaczęła kierować delegaturą obejmującą wiele wsi. Jej priorytetem była dokumentacja przestępstw dokonywanych przez Niemców na Polakach oraz udzielanie wsparcia mieszkańcom po I powstaniu śląskim. Angażowała się także w działania łącznościowe.

Jej dom rodzinny wielokrotnie był przedmiotem rewizji przez uzbrojone jednostki strony niemieckiej. Po I powstaniu trafiła do aresztu, co mogło zaświadczyć o ogromnym ryzyku, które niosła za sobą jej działalność. W wyniku wyborów komunalnych w 1919 roku, objęła urząd radnej Tych oraz została członkiem lokalnej komisji plebiscytowej. Z jej działalności w prasie lokalnej wynikała krytyka hipokryzji miejscowego kleru, co doprowadziło do nadania jej przez niemiecki dziennik tytułu „Róża Luxemburg nr 2”. Na początku lat dwudziestych, w 1921 roku, poślubiła adwokata oraz działacza społecznego Adama Benisza, co skłoniło ją do rezygnacji z aktywności społecznej i ustąpienia ze stanowiska radnej. Z małżeństwa urodziło się dwoje dzieci.

W okresie II wojny światowej, Anna Beniszowa zaangażowała się w działania pomocowe na rzecz więźniów obozów Auschwitz-Birkenau i Groß-Rosen. W 1958 roku osiedliła się w Katowicach, jednak wkrótce później przeprowadziła się z mężem do Nowego Sącza, gdzie zmarła w 1975 roku.

Za swoje zasługi otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2020 roku, jej życie znalazło się w komiksie „Patriotki ze Śląska. Historia polskiego ruchu kobiecego na Górnym Śląsku” autorstwa Aliny Bednarz oraz Marty Dąbrowskiej-Okrasko, co dodatkowo uwydatnia jej znaczenie w historii regionu.

Przypisy

  1. Patriotki ze Śląska 2020 [online], Stowarzyszenie ONOFF [dostęp 19.03.2021 r.]
  2. a b AlinaA. Bednarz AlinaA., MagdaM. Goik MagdaM., KatarzynaK. Tobór-Osadnik KatarzynaK., Patriotki ze Śląska. Pięć posłanek na Sejm Śląski w okresie międzywojennym, Stowarzyszenie ON/OFF, 2018, s. 22.
  3. Lusek 2019, s. 57.
  4. Lusek 2019, s. 58.
  5. Lusek 2019, s. 59.
  6. Lusek 2019, s. 60.
  7. Lusek 2019, s. 62.
  8. Lusek 2019, s. 64.
  9. Lusek 2019, s. 67.
  10. Lusek 2019, s. 68.
  11. Lusek 2019, s. 68-69.
  12. Lusek 2019, s. 69.

Oceń: Anna Beniszowa

Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:25