Roman Polko

---

Życiorys

Wykształcenie

W latach 1981–1985 Roman Polko kształcił się w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, gdzie studiował w kierunku rozpoznawczym, wybierając specjalność związaną z działaniami specjalnymi. Ukończył kurs działań specjalnych w 1985 roku, który odbył się w Ośrodku Szkolenia Wojsk Lądowych w Elblągu.

Oprócz tego, w latach 1994–1996 zdobył wykształcenie w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, a w drugiej połowie lat 90. XX wieku przeszedł zaawansowane szkolenia w 75 pułku rangersów Armii Stanów Zjednoczonych w Fort Benning.

W 2002 roku uczestniczył w Wyższym Międzynarodowym Kursie Zarządzania Zasobami Obronnymi (ang. Senior Defense Management International Course) w Ośrodku Podyplomowym Marynarki Wojennej w Monterey (Stany Zjednoczone). Dwa lata później ukończył również Podyplomowe Studia Strategiczno-Obronne w akademii obrany narodowej.

28 kwietnia 2008 roku Roman Polko uzyskał stopień doktora nauk wojskowych w specjalności Kierowanie organizacją, prezentując rozprawę doktorską na temat Zarządzanie i dowodzenie wojskową formacją specjalną GROM. Warto również zaznaczyć, że jest on instruktorem w dziedzinie skoków spadochronowych, strzelectwa oraz narciarstwa.

Służba wojskowa

Roman Polko rozpoczął swoją służbę wojskową w 1981 roku w Siłach Zbrojnych PRL. Już wówczas zyskał doświadczenie dowodząc różnymi jednostkami wojskowymi, takimi jak 6. Batalion Desantowo-Szturmowy, 18. Bielskim Batalionem Desantowo-Szturmowym oraz Grupą Reagowania Operacyjno-Manewrowego GROM.

Swoją pierwszą rolę dowódczą objął w 1. Batalionie Szturmowym w Dziwnowie, a późniejsze zlecenie służbowe w JW 4101 wymagało przeniesienia do Lublińca. Z biegiem czasu jednostka ta zmieniła nazwę na 1. pułk specjalny komandosów. W tym okresie popełnił znaczące osiągnięcia, dowodząc różnymi grupami oraz jednostkami specjalnymi. Obejmował także dowództwo podczas misji pokojowej w byłej Jugosławii w latach 1992-1993 (UNPROFOR).

W 1996 roku został starszym oficerem operacyjnym w sztabie 6. Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego w Krakowie, a dwa lata później objął dowództwo 6. Batalionu Desantowo-Szturmowego im. gen. dyw. Edwina Rozłubirskiego w Niepołomicach, który obecnie wchodzi w skład garnizonu Gliwice.

W latach 1999-2000 przewodził 18. Bielskiemu Batalionowi Desantowo-Szturmowemu im. kpt. Ignacego Gazurka podczas operacji w Kosowie (KFOR). Funkcję dowódcy Wojskowej Formacji Specjalnej GROM pełnił od 2000 roku do 2004, aż do momentu, kiedy opuścił szeregi na własną prośbę po konflikcie z kierownictwem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

Jako dowódca GROM, Roman Polko zrealizował wiele istotnych misji, w tym operacje na pograniczu kosowsko-macedońskim, rozpoczął działania w Afganistanie, a także uczestniczył w 2003 roku w II wojnie w Zatoce Perskiej oraz w misji stabilizacyjnej w Iraku. Po pewnym czasie, na początku 2006 roku, został przywrócony do służby czynnej i ponownie objął dowództwo GROM.

Na mocy decyzji Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, w 2006 roku Roman Polko zajął stanowisko zastępcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, zastępując adm. floty Ryszarda Łukasika. Od 8 sierpnia do 19 listopada 2007 roku pełnił obowiązki Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Jego zawodowa kariera wojskowa zakończyła się 29 stycznia 2009 roku, kiedy to przeszedł do rezerwy.

Służba państwowa

W 2005 roku Roman Polko pełnił funkcję doradcy ds. bezpieczeństwa dla Lecha Kaczyńskiego, który był Prezydentem Miasta Stołecznego Warszawa. Jego zaangażowanie w politykę było bardzo widoczne, ponieważ poparł Kaczyńskiego podczas wyborów prezydenckich w tym samym roku oraz przystąpił do Komitetu Honorowego jego kampanii. Po wyborach parlamentarnych w 2005 roku, w których Prawo i Sprawiedliwość odniosło sukces, Polko zajął stanowisko doradcy Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Ludwika Dorna, skupiając się na kwestiach związanych z walką z terroryzmem.

15 kwietnia 2011 roku został powołany przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego do zespołu, który pracował nad Strategicznym Przeglądem Bezpieczeństwa Narodowego. Jego kariera w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego (BBN) zaczęła się 7 września 2006, gdy objął stanowisko Zastępcy Szefa BBN. Pełnił również rolę p.o. Szefa BBN od 8 sierpnia 2007 do 19 listopada 2007. Decyzję o rezygnacji z funkcji Zastępcy Szefa BBN podjął 25 lipca 2008 roku i została ona przyjęta przez ówczesne władze. Ponadto, 15 grudnia 2021 roku, prezydent RP powołał go do Rady ds. Bezpieczeństwa i Obronności.

Inna działalność

Równocześnie ze swoją pracą w sferze publicznej, w 2004 roku prowadził program telewizyjny Fear Factor – Nieustraszeni, emitowany przez stację Polsat. W 2008 roku uczestniczył w jednym z odcinków popularnego programu Fort Boyard, który emitowany był w TVP2. Jest także aktywnym członkiem Rady Patronackiej Instytutu Jagiellońskiego. W latach 2009-2013 był częścią rady Fundacji Byłych Żołnierzy i Funkcjonariuszy Sił Specjalnych „Szturman”. W 2011 roku Polko podłożył głos pod głównego bohatera w polskiej wersji gry SOCOM: Polskie Siły Specjalne, co pokazuje jego wszechstronność i zaangażowanie w różne dziedziny.

Publikacje

Roman Polko jest także autorem wielu publikacji. W 2005 roku ukazała się jego książka zatytułowana „Gromowładny”, która jest wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez Magdalenę Łukaszewicz. Kolejną jego publikacją, która pojawiła się w 2008 roku, była koncepcja systemu zwalczania terroryzmu: „GROM w działaniach przeciwterrorystycznych”. Wspólnie z żoną napisał również poradnik, zatytułowany „Armia. Instrukcja obsługi”. W styczniu 2012 roku wspólnie z Pauliną Polko wydał książkę „RozGROMić konkurencję”, której kontynuacja — „Szefologika, czyli logika szefowania” — miała miejsce w 2014 roku. W 2018 roku Polko i jego żona opublikowali książkę „Bezpiecznie już było. Jak żyć w świecie sieci, terrorystów i ciągłej niepewności”, a w 2024 roku planowana jest premierowa publikacja „Rozgromić kryzys. Jak żyć w świecie doświadczonym przez pandemię, kryzys i wojnę”.

Awanse

W ciągu swojej kariery wojskowej, Roman Polko zdobył szereg istotnych stopni wojskowych, które potwierdzają jego znaczenie oraz umiejętności w obszarze obronności.

• podpułkownik – 1999,
• generał brygady – 2006,
• generał dywizji – 2007.

Odznaczenia

Roman Polko, odznaczony wieloma medalami i odznaczeniami, zyskał uznanie za swoje osiągnięcia na polu służby wojskowej. Poniżej przedstawiamy listę przyznanych mu odznaczeń:

• Srebrny Krzyż Zasługi – 2002,
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Army Commendation Medal – Stany Zjednoczone,
• Medal ONZ za misję UNPROFOR – z cyfrą 3 (za odsłużenie trzech 6-miesięcznych zmian),
• Medal NATO za misję KFOR – z cyfrą 2 (za odsłużenie dwóch zmian),
• Order Świętego Maurycego – The Order of Saint Maurice, Peregrinus no P00011 nadany na wniosek żołnierzy 10th SFG przez US National Infantry Association,
• Złota Odznaka GROM – przyznana 15.05.2001r., odebrana 12.05.2010 r. (patrz: dyskusja),
• Krzyż Komandorski Orderu św. Brygidy z Gwiazdą,
• Odznaka Instruktora Spadochronowego Klasy Mistrzowskiej,
• Wojskowa Odznaka Sprawności Fizycznej I stopnia,
• Odznaka pamiątkowa i medal 62 kompanii specjalnej COMMANDO,
• Odznaka Ranger (amerykańska),
• Odznaka Pathfinder (amerykańska),
• Odznaka Airborne (amerykańska),
• Odznaka absolwenta Akademii Obrony Narodowej,
• Odznaka pamiątkowa 6 Brygady Desantowo-Szturmowej,
• Honorowa Odznaka 1 Dywizjonu Lotniczego,
• Odznaka Pułkowa 1 Pułku Specjalnego Komandosów,
• Buzdygan – nagroda czasopisma Polska Zbrojna dla wyróżniających się osobowości Wojska Polskiego,
• Znak FILIPIDES w kategorii HONOROWY ZAWODNIK przyznany przez serwis „Maratony Polskie”.

---

Oceń: Roman Polko

---